Albert (Wojciech) Żamett - malarz pejzażysta.
Gimnazjum ukończył w Wilnie. W latach 1841-47 studiował jako wolny słuchacz w ASP w Petersburgu, w klasie malarstwa pejzażowego prof. Maksyma N. Worobiewa. W 1847 jeden z jego obrazów zakupiono do zbiorów Akademii. Po studiach przebywał w Wilnie, gdzie m.in. współpracował z J.K.Wilczyńskim przy wydawaniu „Albumu Wileńskiego“.
Podróżował po Litwie, odwiedzając także Czerwony Dwór, majątek Tyszkiewiczów. W 1850 właśnie dzięki pomocy Benedykta Tyszkiewicza wyjechał do Rzymu, gdzie podjął studia w Akademii Św. Łukasza.
W 1854 otrzymał wyróżnienie Akademii za Widok jeziora Nemi. W tym samym roku także Akademia petersburska wyróżniła go tytułem „niekłassnyj chudożnik“ za obraz „Wodospady w Tivoli”.
Prawdopodobnie w 1857 artysta wrócił do Wilna, skąd nadal posyłał obrazy na wystawy ASP w Petersburgu, gdzie w 1859 - za trzy widoki Rzymu i okolic - został uhonorowany tytułem akademika. W 1862 wraz z M. Tyszkiewiczem podróżował do Francji, Anglii i Niemiec. Stale jednak mieszkał w Wilnie.

W latach 1863-76 współpracował z tamtejszym teatrem, malując dekoracje. Był przede wszystkim pejzażystą, rzadziej malował też sceny rodzajowe. Najbardziej charakterystyczne są jego pejzaże włoskie, które po powrocie do kraju jeszcze przez lata odtwarzał z pamięci i na podstawie szkiców.
Malował też krajobrazy z innych krajów czy okolic; plonem podróży do Francji jest np. znany „Port rybacki” w Etreta (MNW).
W jego pełnych słońca, świeżych w kolorze obrazach dostrzegalne są związki z współczesnym malarstwem włoskim. Obrazy artysty znajdują się, m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie, w Galerii Tretiakowskiej w Moskwie, ASP w Petersburgu oraz w kolekcjach prywatnych (w tym liczne w Rosji).