Ferenc Kozics otrzymał staranne wykształcenie dzięki zabiegom ojca, znanego fotografa. W roku 1881 podjął studia w monachijskiej Akademii Sztuk Pięknych, gdzie kształcił się pod kierunkiem Gabriela von Hackla, Nikalausa Gysisa i Alexandra Wagnera. Debiutował w 1885, wystawiając w Budapeszcie Portret kobiety. W latach dziewięćdziesiątych często uczestniczył w wystawach w Glaspalast w Mo-nachium, wystawiał także w Szwajcarii i Stanach Zjednoczonych. Stale mieszkał i pracował w Monachium, był członkiem tamtejszego Stowarzyszenia Artystów (Künstlergenoschenschaft). Malował przede wszystkim obrazy o motywach zaczerpniętych z baśni i legend, obrazy z rusałkami, nimfami i uskrzydlonymi Erosami. U schyłku życia, ciężko chory, przy ograniczonej swobodzie ruchów mógł tworzyć już tylko niewielkie obrazy. Najczęściej były to portrety malowane na kości słoniowej. Prace artysty cieszyły się znacznym uznaniem i popularnością; m.in. cztery obrazy Kozicsa miał w swych zbiorach Karol Józef Luitpold, książę regent Bawarii.