Sascha Kronburg (Wiedeń 3 IV 1893 - Nowy Jork 1985) pochodziła z rodziny rosyjsko-żydowskiej. Jej pierwszym mężem był pisarz Max von Hayek, drugim - Max Roden; artystka była znana także pod tymi dwoma nazwiskami. W latach 1917-1918 uczyła się w Graphische Lehr- und Versuchsanstalt (Graficznym Zakładzie Naukowo-Doświadczalnym) w Wiedniu, a następnie, w latach 1919-1921, w tamtejszej Kunstschule für Frauen und Mädchen (Szkole Sztuki dla Kobiet i Dziewcząt) pod kierunkiem Otto Friedricha. W tym czasie współpracowała jako ilustratorka z wiedeńskimi czasopismami "Muskete", "Wiener Mode" i in., projektowała także dla Wiener Graphische Werkstätte (Wiedeńskich Warszatów Graficznych), uczestniczyła w wystawach młodej sztuki: "Das neue Auge" (1919), "Der Rundbogen" (1920). Rozpoczęła też współpracę z wydawnictwami, dla których rysowała cykle ilustracji książkowych. W 1922 podjęła na nowo naukę w Graphische Lehr- und Versuchsanstalt, tym razem w pracowni rytownictwa Alfreda Cossmanna. W 1923 dopełniła edukacji artystycznej w Akademii Sztuk Pięknych w pracowni malarskiej Karla Sterrera. Wykonywała głównie cykle ilustracji do dzieł literackich, m. in. Ariela Bensiona (1920), Goethego (1922, 1926), swego męża von Hayeka (1923), czy tekstów takich jak "Kantyczki św. Franciszka" (1922), "Pieśni Salomona" (1924) itp. Wykonywała również pojedyncze ryciny oraz ekslibrisy, a także projektowała dekoracyjne przedmioty użytkowe. W 1938 zmuszona do emigracji wraz z drugim mężem, wyjechała do Nowego Jorku, gdzie kontynuowała pracę graficzki i ilustratorki.