(Blankenberge, Belgia 30 VII 1889 - Awinion, Francja 3 I 1972)
Frans Masereel studiował w latach 1907-1910 w Akademii Sztuk Pięknych w Gandawie, po czym wyruszył w podróż m. in. do Anglii, Francji i Tunezji. Lata I wojny światowej spędził w Szwajcarii. W 1917 wraz z braćmi Cantré i Henri van Straeten stworzył cykl prac o wymowie antywojennej, który uznaje się za jego debiut artystyczny. W tym czasie założył wydawnictwo Sablier, wydawał pacyfistyczne utwory Henri Barbusse'a i Romain Rollanda. Nawiązał szerokie kontakty i przyjaźnie z anarchizującą artystyczną bohemą. Przyjaźnił się z Rollandem i Stefanem Zweigiem. Od 1917 współpracował z czasopismami "La Feuille" i "Les Tablettes", gdzie zamieszczał zaangażowane rysunki i drzeworyty. Od 1918 tworzył swe charakterystyczne, wieloczłonowe cykle drzeworytów; najważniejsze to "Idée", "Mon livre d'heures", "Souvenirs de mon pays" i in. Po wojnie wrócił do Belgii, którą jednak w 1921 musiał opuścić z powodów politycznych. W 1922 osiadł w Paryżu. W latach 1935-1936 odbył podróż do Rosji sowieckiej,odwiedzając Moskwę. W czasie II wojny światowej schronił się na południu Francji, od 1949 mieszkał w Nicei. W rodzimym kraju jest uważany za odnowiciela drzeworytu. Wywarł wpływ na rozwój tej techniki w agitacyjnej sztuce chińskiej. Był również płodnym malarzem, akwarelistą i rysownikiem. W 1950 otrzymał Grand Prix w dziedzinie grafiki na Biennale Sztuki w Wenecji. W następnym roku został członkiem belgijskiej Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych. Był laureatem wielu innych prestiżowych nagród i odznaczeń. Miał wiele wystaw, poświęcono mu liczne opracowania - należy do klasyków sztuki współczesnej. Po jego śmierci w Kasterlee koło Antwerpii otwarto Centrum Fransa Masereela - pracownię graficzną dla stypendystów z całego świata.