Franciszek Żmurko (Lwów 1859 - Warszawa 1910) naukę rysunku i malarstwa rozpoczął we Lwowie, a następnie kształcił się u Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz w Wiedniu, w Rzymie, a od 1876 do 1880 w Akademii monachijskiej, m.in. pod kierunkiem Aleksandra Wagnera. Odznaczany medalami uczestnik wielu wystaw (m.in. złoty medal za obraz Kleopatra; 1879), cieszył się uznaniem krytyki i powodzeniem u publiczności. Był członkiem monachijskiego Kunstvereinu. Malował przede wszystkim, utrzymane w konwencji akademickiej, kompozycje o tematach antycznych, historycznych, orientalnych czy symbolicznych, w których warstwa anegdotyczna stwarzała okazję do przedstawiania aktów kobiecych (Śmierć Messaliny, Z rozkazu padyszacha, Przeszłość grzesznika). Był także portrecistą, autorem licznych, bardzo popularnych „główek” oraz aktów (Hetera, W upojeniu).