Agra Art | Aukcje

- 17 października 2010

Ostatni obiekt z tej aukcji

Obiekt w archiwum

[ status: zarchiwizowany ]
Tytuł:
MELONY I WINOGRONA, OK. 1923
Nr:
14621
Technika:
olej, płótno
Wymiary:
33 cm x 46 cm
Cena wywoławcza:
50 000 zł
Cena uzyskana:
-

IInformacje o dziele:

W latach 1952-1956 obraz - wraz z całym zespołem prac ze spuścizny artysty –zdeponowany był w Muzeum Narodowym w Warszawie (oznaczony numerem “163 mak”). Wydany z depozytu spadkobiercom artysty, trafił następnie do prywatnej kolekcji grafika i malarza Jerzego Panka w Krakowie, a następnie do zbiorów dr. Lecha Siudy w Buku koło Poznania.

Prof. Władysława Jaworska, monografistka artysty, łączy ten obraz z całym cyklem martwych natur powstałych około roku 1923, zapewne w związku z zamierzoną kompozycją Obfitość (L’Abondance), aktem kobiety niosącej owoce, które zgrupowane są także u jej stóp. Omawiając poszczególne płótna tego zespołu, prof. Jaworska tak pisze o naszym obrazie: “Zasadniczą jasnobrunatną gamę z nalotem różu i zieleni Coupe de fruits [ze zbiorów paryskich] powtarza mniejsza rozmiarami i skromniejsza w układzie martwa natura, zatytułowana Melony i winogrona. Tło jasnougrowe, winogrona zielonkawe i lekko bursztynowe, melon na pierwszym planie złoty, melon drugi, jakby mniej dojrzały, zielonkawo żółty, rozbielony.”

Obraz był w kolekcji dr Lecha Siudy z Buku

 

Obraz wymieniony i opisany w:

W. Jaworska, Tadeusz Makowski. Życie i twórczość, Wrocław-Warszawa-Kraków 1964, s. 171, 342, nr kat. 361 [Melony i winogrona,...

więcej

Tadeusz Makowski:

Tadeusz Makowski (Oświęcim 1882 - Paryż 1932)  - malarz, grafik; w latach 1903-1908 studiował malarstwo u Józefa Mehoffera i Jana Stanisławskiego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W czasie studiów podróżował do Wenecji, po ich ukończeniu wyjechał do Paryża i tam pozostał na stałe. W czasie I wojny światowej przebywał w Bretanii, przyjaźniąc się z Władysławem Ślewińskim. W 1916 wrócił do Paryża, skąd wyjeżdżał do Owernii, Holandii i Belgii. W początkach twórczości inspirował się malarstwem Pierra Puvis de Chavannes’a. W latach 1912-1915 w jego obrazach widoczna jest fascynacja kubizmem, a później także inspiracje dawnym malarstwem holenderskim i polską sztuką ludową. Z czasem artysta coraz bardziej upraszczał formę, dochodząc do stworzenia „własnego systemu znaków plastycznych“. Szczególnie często malował dzieci, w okresie późniejszym także starych ludzi, a zawsze chętnie kwiaty i pejzaże. Wiele wystawiał we Francji, natomiast w kraju nie był specjalnie znany. Jedyna większa wystawa jego prac odbyła się w roku 1936 w warszawskim Instytucie Propagandy Sztuki. Dziś jest uznany za jednego z najciekawszych malarzy polskich okresu dwudziestolecia międzywojennego. Jego twórczość, wnikliwie opracowana i omówiona w opracowaniach prof. W. Jaworskiej, prezentowana była w 1960 na wystawie monograficznej w Muzeum Narodowym w Warszawie, na wystawie w 1990/1991 prezentowanej w Bochum i Muzeum Narodowym w Warszawie i na ostatniej wystawie w Muzeum Śląskim w Katowicach i ponownie w Muzeum w Warszawie.

 

Data aukcji Nr kat Wywoławcza Uzyskana Zmień:
2010-10-17 97 50 000 zł - N/A PLN USD EUR
2013-12-08 97 50 000 zł - N/A PLN USD EUR