Aleksander Laszenko
początkowo zamierzał poświęcić się karierze wojskowej i kształcił się w – korpusie kadetów w Połtawie oraz w szkole artylerii w Petersburgu, którą ukończył w roku 1904. Następnie przez kilka lat służył w armii, a w 1916 uzyskał stopień pułkownika. Równocześnie jednak zajmował się malarstwem i - w latach 1901-1904 - studiował w Petersburgu, ucząc się, m.in. pod kierunkiem Władimira Makowskiego i Ilji Riepina.

Dużo podróżował – w 1897/98 był po raz w Egipcie, który go prawdziwie zafascynował. Później jeździł tam jeszcze wielokrotnie, podróżował też do Algierii, Maroka, Tunisu, do Palestyny i Jordanii. W latach 1903-1909 odbył podróż dookoła świata, zwiedził także kraje Europy. W roku 1918 osiadł na stałe w Polsce – najpierw w Woli Sosnowej, a później we Włocławku. Wówczas już całkowicie poświęcił się malarstwu.
Wielokrotnie wyjeżdżał na długie pobyty do Egiptu, a zafascynowany egzotyką Orientu malował studia i portrety Arabów, rodzajowe sceny arabskie, widoki starych miast, bazarów, zabytkowych budowli, pejzaże pustynne, oazy, wielbłądy, karawany. Kompozycje te przetwarzał też na barwne drzeworyty, linoryty, litografie. Zawsze dużą wagę przywiązywał do roli światła słonecznego, starając się możliwie wiernie oddawać charakterystyczną dla krajów wschodu, ostrą grę blasków i cieni.

W Egipcie poznał Howarda Cartera i dzięki tej znajomości mógł wykonać liczne szkice w odkrytym w 1922 grobowcu Tutanchamona.
Od 1921 brał udział w licznych wystawach, m.in. w TZSP w Warszawie, w Łodzi, Gdańsku, Katowicach, Poznaniu, Krakowie i Lwowie, a także w Berlinie, Paryżu, Brukseli oraz w Egipcie. Miał też kilka wystaw indywidualnych, a jego prace cieszyły się sporym powodzeniem. Obrazy, rysunki i grafiki artysty znajdują się, m.in. w Muzeach Okręgowych w Białymstoku, Bydgoszczy, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Ziemi Kujawskiej we Włocławku oraz Lwowskiej Galerii Obrazów.