Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
Z tyłu na krośnie nalepka wystawy w TZSP w Warszawie z nazwiskiem autora: JÓZEF MEHOFFER (stempel), wpisanym atramentem tytułem Płaczące wierzby nad stawem, techniką: ol., a także zatartym stemplem z czytelną we fragmencie datą: ... 4 Czer... Poniżej kredką numer: 303. Na ramie 2 nalepki: - 1. z numerem: 63; - 2. z rękopiśmiennym tekstem: Józej Mehoffer, olej | „Staw w Wójczy“ | własność Jana Strawińskiego | Lublin | luty 1926 r. [ostatnie dwie cyfry poprawione] | [dopisek inną ręką] Jolanty Strawińskiej - Lublin - XII. 1943 r.
Według napisu na jednej ze starych nalepek z umieszczonych z tyłu na krośnie, obraz określany był także tytułem Staw w Wójczy. Tytuł odnosi się do nazwy wsi w Kieleckiem, koło Stopnicy, „gdzie Mehoffer zwykł był spędzać wakacje, wielokrotnie w okresie od roku 1919. Wedle Jadwigi Mehofferowej (żony) [...] przebywając w majątku przyjaciela, Michała Popiela, malował zarówno liczne portrety, jak i widoki okolic (Białodrzewie czy Zmarznięty ogród)“. Według ekspertyzy pani Zofii Gołubiew (Kraków, 9 I 1995).
Obraz opisany i reprodukowany w:
- Józef Mehoffer. Przewodnik 104, TZSP Warszawa czerwiec-sierpień 1935, s. 35, nr 303;
- Wystawa dzieł Józefa Mehoffera (wybranych z jego wystawy jubileuszowej) Przewodnik 105, TZSP Warszawa wrzesień 1935, s. 11, nr 136;
- E. Micke-Broniarek, Józef Mehoffer, [w:] E. Charazińska, E. Micke-Broniarek,...
Józef Mehoffer:
Józef Mehoffer (Ropczyce 1869-Wadowice 1946) - malarz, grafik, scenograf i pedagog; obok Stanisława Wyspiańskiego był najwybitniejszym polskim twórcą witraży i polichromii. Uczeń Jana Matejki i uczelni paryskich - Ecolé des Beaux Arts i Accadémie Colarossi - swą drogę twórczą rozpoczął w latach 1889-1891 od pracy nad polichromią Kościoła Mariackiego w Krakowie (pod kierunkiem Matejki). W roku 1895 otrzymał I nagrodę na międzynarodowym konkursie na witraże do kolegiaty we Fryburgu w Szwajcarii (ich realizacja trwała aż do 1934). W latach następnych otrzymywał różne inne zamówienia na witraże i polichromie, m.in. dla katedry na Wawelu i w Płocku, katedry Ormiańskiej we Lwowie, dla kościołów w Opawie, Onnes w Szwajcarii, w Jutrosinie, we Włocławku czy Przemyślu (nie wszystkie zrealizowane). Był wybitnym reprezentantem sztuki secesji. Tworzył dekoracyjnie traktowane portrety, w tym autoportrety i portrety żony, a także obrazy o zabarwieniu rodzajowym, które w latach 1895-1917 zyskiwały wymowę kompozycji symbolicznych. Malował także pejzaże łączące secesyjną dekoracyjność ze zdobyczami impresjonizmu. Z mistrzowską biegłością posługiwał się różnymi technikami - olejem, temperą, akwarelą i gwaszem - zajmował się także grafiką. Ostatnia wielka wystawa dzieł artysty, zatytułowana Opus magnum, odbyła się w roku 2000 w Muzeum Narodowym w Krakowie.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 1994-12-11 | 15 000 zł | 30 000 zł | N/A PLN USD | |
| 2009-05-31 | 30 | 140 000 zł | 142 000 zł | N/A PLN USD EUR |
