Maria Klass-Kazanowska (Kownatacha na Wołyniu 1857 – Żytomierz 1898)pochodziła ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Po ukończeniu Mariińskiego Gimnazjum Żeńskiego w Charkowie (1869-1874) przeniosła się do Warszawy, gdzie w roku 1878 rozpoczęła naukę w szkole malarstwa dla kobiet prowadzonej przez Wojciecha Gersona. Za radą profesora w 1881 wyjechała na dalsze studia do Petersburga i podjęła naukę w tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. W 1884 ukończyła kurs podstawowy w klasie B. Willewaldego otrzymując medal srebrny za Studium konia. W 1889 przyznano jej tytuł “niekłassnyj chudożnik”. Następnie wraz z mężem, malarzem Władysławem Kazanowskim spędziła kilka lat na Wołyniu, skąd oboje powrócili do Petersburga. Malowała - ujęte realistycznie - sceny rodzajowe, pejzaże i widoki architektoniczne z Wołynia (m.in. z Kamieńca Podolskiego) sceny animalistyczne oraz kompozycje kwiatowe. Wiele jej prac, będących bezpośrednimi studiami z natury, pozostało w fazie szkiców malarskich. Swoje obrazy pokazywała w TZSP w Warszawie, w TPSP w Krakowie oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (1884; obraz Idylla). Pośmiertna wystawa jej prac odbyła w roku 1899 w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych; dochód z wystawy W. Kazanowski przeznaczył na stypendium dla młodych malarzy. Obrazy artystki znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie (Kwiaty, Nasturcje, Kamieniec Podolski, Studia postaci, Studia sarenek) i Muzeum H. Sienkiewicza w Oblęgorku (Zamek w Kamieńcu Podolskim)