Tadeusz Romanowski (Umiastów 25 VI 1909 – Warszawa 1977) studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie (1948-1953), uzyskując dyplom pod kierunkiem prof. Jana Cybisa. Równolegle w latach 1951-1955 podjął studia w zakresie konserwacji, również zakończone dyplomem pod kierunkiem prof. Bohdana Marconiego. W latach 1948-1949 przebywał w Paryżu, gdzie studiował w pracowni Fernanda Légera (wraz z innymi polskimi stypendystami, m. in. Oskarem Hansenem i Lechem Kunką). Zajmował się malarstwem sztalugowym i ściennym (m. in. kościoły w Wierzbnie, Jeleniej Górze, Świdnicy). Najważniejsze prace konserwatorskie, które przeprowadził bądź którymi kierował to: konserwacja fresków w Pałacu w Wilanowie, Zamku w Oporowie, gmachu Ossolineum we Wrocławiu, Kamienicy Książąt Mazowieckich w Warszawie oraz - wspólnie z Ryszardem Bieleckim - fresków w prawosławnym Soborze Metropolitalnym pw. św. Marii Magdaleny na warszawskiej Pradze. Miał wystawy indywidualne w Muzeum w Lublinie (1957), Galerii MDM w Warszawie (1964), Pałacu Sztuki w Krakowie (1967) i in. Uczestniczył w wystawie studentów Fernanda Légera w Paryżu (1950), w XV i XVI Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki w Radomiu (1959, 1960), w Ogólnopolskiej Wystawie Młodego Malarstwa, Rzeźby i Grafiki w Sopocie (1959).