Marcin Zaleski (Kraków 1796 - Warszawa 1877) był wybitnym polskim malarzem widoków miejskich, architektury i wnętrz. Mistrzowską umiejętność malowania widoków perspektywicznych zyskał pracując w latach 1817-1822 w dekoratorni Teatru Narodowego w Warszawie, a także dzięki kopiowaniu obrazów w galerii J. Ossolińskiego i dzieł Bernarda Bellotta na Zamku Królewskim w Warszawie. W roku 1928 otrzymał złoty medal za obrazy pokazane na Warszawskiej Wystawie Sztuk Pięknych, a w 1829 stypendium rządowe, które umożliwiło mu wyjazd za granicę. Przez Niemcy pojechał najpierw do Paryża, gdzie uczył się u Pierre-Luc-Charlesa Cicéri’ego, dekoratora Opery Paryskiej, a później do Włoch. W 1830 wrócił do Warszawy. W 1846 został profesorem perspektywy w warszawskiej Szkole sztuk Pięknych. Po zamknięciu Szkoły był w latach 1865-1868 profesorem w Warszawskiej Klasie Rysunkowej. Malował, m.in. widoki Warszawy, Krakowa, Wilna, Zamościa. Malował także wnętrza – pałaców, dworów (Pałac w Łazienkach) oraz licznych kościołów w Polsce czy we Włoszech (Katedra w Mediolanie). Był również malarskim kronikarzem historii współczesnej: namalował cykl obrazów przedstawiających wypadki powstania listopadowego (Zdobycie Arsenału czy Powrót oddziałów polskich z Wierzbna). Na zamówienie rządowe stworzył też szereg widoków twierdz i miast ufortyfikowanych (Modlin, Dębno, Zamość, Bobrujsk, Brześć Litewski). W swoim malarstwie dużą rolą przykładał do roli światła, wydobywającego i modelującego kształty i grającego w miejskim pejzażu.