Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
sygn. l.d. białą kredką: JFałat | 1916
Na odwrocie napis ołówkiem: 91 x 31
To bardzo interesujące studium kompozycyjne i kolorystyczne, pomyślane było zapewne jako projekt, pomysł na większą malarską kompozycję. Łączyć je należy z zespołem dzieł Fałata, obrazów z motywami z Polesia - dokąd artysta - od lat 90. XIX - wielokrotnie jeździł i gdzie znajdował liczne tematy malarskie. Poleskie motywy powtarzały się w jego twórczości także i później; sam artysta pisał o tym w swoich pamiętnikach - „Tymi latami studiów żyję bowiem do dziś dnia, przetrawiając i opracowując prawie wciąż na nowo niewyczerpane tematy - wrażenia z ukochanej krainy.“ Prezentowany tu obraz jest takim właśnie studium - zapisem motywu, krajobrazu, barwnych ubiorów chłopów jadących saniami wśród białych połaci śniegów, błękitniejących cieni i nieba. Tzw. „ręcznikowy“ format i często stosowany zabieg przesunięcie „akcji“ - w tym wypadku rzędu sań ciągnących przez śnieżną równinę - buduje i podkreśla głębię i przestrzenność krajobrazu oraz potęgę natury, wobec której człowiek zdaje się błahym i niewiele znaczącym elementem. Obraz oznaczony datą „1916“ jest jednym z wcześniejszych opracowań tematu.
Julian Fałat:
Julian Fałat (Tuligłowy [okręg lwowski] 1853 - Bystra k. Bielska 1929) - malarz i pedagog - jeden z najwybitniejszych artystów polskich okresu przełomu XIX i XX wieku, członek polskich i europejskich stowarzyszeń twórczych oraz Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie, wielokrotnie odznaczany medalami na wystawach międzynarodowych. Studiował malarstwo u Władysława Łuszczkiewicza i Leona Dembowskiego w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie (1868-71 i 1881) i w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Alexandra Strähubera i Johana Leonhardta Raaba (1877-80). Po studiach spędził kilka miesięcy w Rzymie, w 1884 był w Paryżu i w Hiszpanii, a w 1885 odbył podróż morską dookoła świata. W 1886 podczas polowania u ks. Radziwiłłów w Nieświeżu poznał późniejszego cesarza Niemiec Wilhelma II - dla którego następnie w latach 1886-95 pracował w Berlinie jako malarz nadworny. W latach 1894-96 współpracował z Wojciechem Kossakiem przy panoramie Berezyna. W 1895 został powołany na stanowisko dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie, w której gruntownie zreformował system nauczania, przekształcając tę uczelnię w nowoczesną Akademię Sztuk Pięknych (r.1900). Do roku 1910 był rektorem Akademii; po przejściu na emeryturę osiadł w miejscowości Bystra k. Bielska. Znakomity akwarelista, malował także olejno. We wcześniejszym okresie tworzył w konwencji realistycznej, z czasem rozjaśnił i wzbogacił paletę, a w akwarelach wprowadzał rozlewną plamę barwną. Zasłynął jako malarz scen myśliwskich rozgrywających się najczęściej w zimowej scenerii; malował też pejzaże, wiejskie sceny rodzajowe, portrety, widoki miejskie.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2011-10-16 | 43 | 5 000 zł | 17 000 zł | N/A PLN USD EUR |
