Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
wymiary w świetle ramy
sygn. u dołu, po prawej: (T. E + U) 1929 XII | Maciej Witkiewicz
Portret przedstawia kobietę ujętą frontalnie, w popiersiu, z lewą ręką podpierającą głowę. Jest to niewątpliwie dzieło autorstwa Stanisława Ignacego Witkiewicza (Witkacego), do którego wedle wszelkiego prawdopodobieństwa pozowała żona artysty - Jadwiga Witkiewiczowa, z domu Unrug. Modelka ma bowiem jej duże, ciemne (brązowoczarne) oczy, wąski nos o stosunkowo szerokiej nasadzie i lekkim garbku, wyraźnie zarysowane brwi i kości policzkowe oraz - przede wszystkim - ładnie wykrojone, pełne, zmysłowe usta o wydatnej dolnej wardze. Ciemne puszyste włosy są - zgodnie z ówczesną modą - przycięte poniżej uszu. Widoczna jest prawa część charakterystycznego białego kołnierza wyłożonego na czarny żakiet - prawdobodobnie jest to ten sam strój, w którym Jadwiga pozowała do swego najbardziej znanego portretu wykonanego cztery lata wcześniej (w 1925 roku, w niemal całej postaci, na egzotycznym tle, obecnie w Książnicy Szczecińskiej). Portret z grudnia 1929 jest bardziej kameralny, choć tzw. ciasny kadr podnosi ekspresję pięknej kobiecej twarzy.
W tym czasie Witkacy przebywał w Warszawie, gdzie na stałe mieszkała Jadwiga. W 1925 roku (zaledwie dwa lata po ślubie zawartym 30. kwietnia 1923) małżonkowie podjęli decyzję o nieformalnej separacji pozostając w przyjacielskich stosunkach. Artysta mieszkający...
Stanisław Ignacy Witkiewicz:
Stanisław Ignacy Witkiewicz (Warszawa 1885 - Jeziory na Wołyniu 1939) uczył się w domu pod kierunkiem ojca, Stanisława Witkiewicza. W 1903 zdał maturę we Lwowie. W 1904 zaczął podróżować, m.in. do Wiednia, Włoch, Monachium, Paryża, Londynu. W latach 1904-1910 odbywał studia w ASP w Krakowie u prof. Józefa Mehoffera, przerywane okresami nauki u Władysława Ślewińskiego. W 1914 wyjechał z ekspedycją Bronisława Malinowskiego do Australii, stamtąd zaś wprost do Petersburga, gdzie po wybuchu I wojny światowej zaciągnął się do wojska rosyjskiego. W Rosji był świadkiem rewolucji bolszewickiej.
Po powrocie do kraju w 1918 został członkiem grupy „Formiści", z którą wystawiał w latach 1918-1922. W malarstwie tego okresu był najbliższy wcielenia w życie własnej teorii Czystej Formy, sformułowanej w czasie wojny (stosowała się ona również do dramatu). Obok Leona Chwistka był głównym teoretykiem ugrupowania. Po 1924 działał jako jednoosobowa „Firma Portretowa S. I. Witkiewicz’’ wykonująca portrety na zamówienie. Jednocześnie kontynuował twórczość literacką (dramaty, powieści) i filozoficzną, przede wszystkim zaś uprawiał spajającą wszystkie formy jego aktywności, docenioną dopiero u schyłku XX wieku „sztukę życia’’. Popełnił samobójstwo na początku II wojny światowej, nazajutrz po agresji sowieckiej na Polskę.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2012-06-03 | 56 | 48 000 zł | 66 000 zł | N/A PLN USD EUR |
