Jean d’Esparbès (Verneuil-sur-Seine 1899 - Verneuil-sur-Seine 1968) – francuski malarz, pisarz i poeta; był synem pisarza i konserwatora, Georges’a d’Esparbès. Od roku 1928 mieszkał na Montmartre, wchodząc w środowisko artystów paryskiej bohemy i biorąc udział w jej bujnym życiu. Przyjaźnił się, m.in. z André Deraine’m, Amadeo Modiglianim, Julesem Pascinem. Malarstwem zainteresował się stosunkowo wcześnie; brał udział w paryskich Salonach – już od 1920 wystawiał w Salonie Niezależnych, a od 1928  w Salonie Jesiennym. W roku 1925 uczestniczył w Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu. Był przede wszystkim portrecistą i malarzem rodzajowym; malował muzykantów, arlekinów, aktorów, dodając im często rekwizyty w postaci masek czy marionetek. Szereg obrazów poświęcił tematowi macierzyństwa, historii Don Kichota, tworzył też martwe natury, malował kwiaty i postaci w pejzażu. Jego obrazy wyróżniają się ekspresją, wyrazistym kolorytem i melancholijnym nastrojem. Większy ich zbiór znajduje się w paryskim Musée de Montmartre; tam tez w roku 1988 urządzono retrospektywną wystawę prac artysty.