Herman Frederik Carel ten Kate (Haga 1822 - Haga 1891) - holenderski malarz scen rodzajowych i historycznych; brat malarza Johanna Mari i pisarza Johanna Jacoba ten Kate. Studia malarskie rozpoczął w latach 1837-1841 u Cornelisa Krusemana w Amsterdamie a następnie przez rok kontynuował je u Jean-Louis Ernesta Meissoniera w Paryżu. Podróżował również do Niemiec, Belgii i Włoch. W 1847 osiedlił się w Amsterdamie, gdzie w 1848 został członkiem Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych, a w latach 1860-1861 był jej dyrektorem. Był także członkiem Akademii w Rotterdamie (od 1856), a także przewodniczącym stowarzyszenia „Arti et Amicitiae“ w Amsterdamie. W 1869 przeniósł się do rodzinnej Hagi. Był nadwornym malarzem Wilhelma III króla Holandii (namalował m.in. portret króla, według którego wykonano pieczęć królewską). Od wczesnych lat swojej twórczości malował przede wszystkim obrazy rodzajowe z życia ludu - wieśniaków czy rybaków. Około 1850 w jego malarstwie pojawiły się również - inspirowane dawnym malarstwem - ujmowane rodzajowo sceny z czasów wojny trzydziestoletniej, które później miał się stać specjalnością artysty. Jeszcze później (od ok. 1860) malował także motywy „rokokowe“ - polowania i sceny salonowe - oraz szereg obrazów przedstawiających epizody z historii Holandii. Był artystą niezwykle popularnym i cenionym, jednym z najbardziej znanych holenderskich malarzy swego czasu. Jego obrazy były bardzo poszukiwane. Dziś dzieła artysty znajdują się w zbiorach wielu muzeów, m.in. w Holandii, Wielkiej Brytanii, Francji, stanowią też ozdobę licznych kolekcji prywatnych.