Jerzy Zaruba (ur. 17 lipca 1891 w Radomiu, zm. 12 stycznia 1971 w Warszawie) - polski malarz, karykaturzysta i scenograf. Studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Stanisława Lentza, i w paryskiej Académie des Beaux-Arts. Był członkiem grupy Formiści i współzałożycielem Koła Artystów Grafików Reklamowych. Jako karykaturzysta debiutował w 1920 w "Marchołcie". W okresie dwudziestolecia międzywojennego współpracował jako karykaturzysta z wieloma czasopismami satyrycznymi i literackimi, m.in. z Wiadomościami Literackimi i Szpilkami. Po wojnie zamieszkał w warszawskim Aninie. Jego dom stał się miejscem spotkań warszawskich literatów. Bywali tam często Julian Tuwim i Konstanty Ildefons Gałczyński. Publikował karykatury i rysunki satyryczne w Przekroju i Szpilkach. Projektował kukiełki do noworocznych szopek politycznych. Ilustrował m.in. Janusza Minkiewicza "Kazania i skargi" (1946) oraz Wiecha "Café pod Minogą" (1947). Napisał dwie książki (wznowione łącznie) poświęcone wspomnieniom o środowisku warszawskich literatów i artystów.