Stanisław Hiszpański pochodził ze znanej rodziny warszawskich szewców, był starszym bratem wybitnej graficzki, Marii Hiszpańskiej-Neumann. Brał udział w wojnie 1920 roku oraz w plebiscycie śląskim w 1921. W początku lat 20. współpracował jako grafik z miesięcznikiem "Polska - Inwalidom", po czym rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej, które ukończył w 1929. Do wybuchu wojny współpracował z architektami, m. in. Franciszkiem Eychhornem, przy projektowaniu budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej w Warszawie i innych ośrodkach. Jednocześnie był zawodowym lotnikiem wojskowym, działał w Aeroklubie Akademickim i w harcerstwie. Lata II wojny światowej spędził w oflagu w Woldenbergu, gdzie projektował m. in. scenografię do teatru lalkowego, malował i rysował. Po powrocie do kraju krótko pracował w wojskowości, po czym zajął się twórczością, głównie w dziedzinie grafiki wydawniczej. Współpracował z "Książką i Wiedzą" i "Naszą Księgarnią" (1948-1952), Wydawnictwem MON (1954), "Czytelnikiem" (1957-1958), "Znakiem" (1958) i wieloma innymi wydawnictwami. Równolegle malował, w 1974 ukończył cykl 31 obrazów historycznych "Walgierz Udały".