Jan Ksawery Kaniewski (Krasiłów na Podolu 1805 - Warszawa 1867) - portrecista, malarz scen historycznych, biblijnych i religijnych, litograf, pedagog. Naukę malarstwa i rysunku rozpoczął w Liceum Krzemienieckim pod kierunkiem Józefa Pitschmanna. W roku 1827 uzyskał stanowisko adiunkta oraz stypendium Uniwersytetu Wileńskiego na dalsze studia w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Kilkakrotnie odznaczony medalami za prace szkolne (m.in. Aleksander Wielki i jego lekarz Filip, 1829) kształcił się tam do 1833, uzyskując tytuł „wolnego artysty“ i stypendium rządowe, które umożliwiło mu wyjazd za granicę. Zatrzymując się na krótko w Dreźnie, Wiedniu, Bolonii i Florencji dojechał do Rzymu, gdzie pozostał na dłużej. Zyskał tu znaczne uznanie i popularność przede wszystkim jako portrecista. Namalował wówczas, m.in. portret papieża Grzegorza XVII i został odznaczony papieskim Orderem Złotej Ostrogi. Był członkiem papieskiej Accademia dei Virtuosi al Pantheon. W roku 1842 wrócił do Petersburga. Związany z tamtejszą Akademią Sztuk Pięknych w 1845 otrzymał tytuł akademika za Portret feldmarszałka Iwana Paskiewicza. Następnie przeniósł się do Warszawy, gdzie został profesorem Szkoły Sztuk Pięknych (po 1864 Klasy Rysunkowej). Brał czynny udział w artystycznym życiu Warszawy - w 1858 współorganizował Wystawę Krajową, w 1860 został członkiem pierwszego zarządu Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, działając następnie we władzach Towarzystwa.
Kaniewski malował przede wszystkim portrety, wśród nich liczne wizerunki osób związanych z rosyjskim dworem cesarskim, portrety dygnitarzy Królestwa Polskiego, arystokracji, mieszczaństwa, inteligencji. Ceniony był za walory swej sztuki - dobrą technikę malarską, swobodną kompozycję, trafną charakterystykę modela i umiejętny dobór rekwizytów. Tworzył także obrazy o tematyce biblijnej (Samson i Dalila), religijnej (Święty Antoni, Święci Piotr i Paweł). Malował kopie obrazów dawnych mistrzów, m.in. Rafaela (Madonna di Foligno) czy Leonarda (fragmenty Ostatniej wieczerzy). Zajmował się również konserwacją. Był uznawany za znawcę sztuki; w 1851 opracował katalog obrazów galerii w pałacu w Łazienkach.