Adam Franciszek Jaźwiecki (24 grudnia 1900 Kraków-16 października1946 Świdnica) - polski malarz, grafik i rysownik, członek Grupy Krakowskiej.

Podczas I wojny światowej walczył w Legionach Polskich, po zakończeniu działań wojennych rozpoczął naukę rysunku i malarstwa w prywatnych szkołach malarstwa i rysunku. Od 1928 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u Fryderyka Pautscha i Teodora Axentowicza. Z powodów politycznych został relegowany z Akademii wraz ze Stanisławem Osostowiczem i Leopoldem Lewickim, ostatecznie uczelnię ukończył w 1933. W okresie międzywojennym malował obrazy batalistyczne, pejzaże i portrety. Zajmował się autolitografią. Od początku okupacji hitlerowskiej w 1939 został skierowany do pracy w obozie przejściowym na ulicy Wąskiej w Krakowie. Był zaangażowany w pomoc uwięzionym, pomagał organizować ucieczki i produkował kenkarty. Denuncjacja w drugiej połowie 1942 była przyczyną aresztowania i uwięzienia w areszcie na ulicy Montelupich. Transportem w dniu 1 grudnia 1942 został wywieziony do KL Auschwitz (w 1943 przeniesiono go do obozu Gross-Rosen , potem do Oranienburga, w 1944 do Halberstadt, gdzie znajdował się podobóz KL Buchenwald). W pierwszych dniach maja obóz ewakuowano. Powracając do Krakowa udało mu się zabrać część prac tworzonych w obozach, gdzie portretował współwięźniów i samego siebie. Zachowała się kolekcja 113 obrazów, które przekazano do muzeum w Oświęcimiu. W 1945 Jaźwiecki nie pozostał w Krakowie, ciężko chory na gruźlicę przeprowadził się do Świdnicy gdzie zmarł.