Czesław Borowczyk (9 VII 1912 Grodzisk Wielkopolski-18 III Warszawa), w roku 1930 rozpoczął naukę w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu, uzyskując w 1935 r. absolutorium na Wydziale Grafiki u profesorów Jana Jerzego Wronieckiego (1890-1948) i Karola Mondrala (1880-1957). Po studiach zamieszkał w Poznaniu i pracował jako ilustrator "Naszego Dzienniczka" w "Dzienniku Poznańskim", a w latach 1936-1937 jako ilustrator-reporter w "Kurierze Poznańskim"; ponadto współpracował z "Przewodnikiem Katolickim" i "Tęczą". W 1937 r. rozpoczął studia w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, zostając 1 marca 1939 r. asystentem profesora Stanisława Ostoi-Chrostowskiego (1897-1947) w Katedrze Grafiki Artystycznej. W dziedzinie grafiki artystycznej Czesław Borowczyk uprawiał techniki metalowe (akwaforta, akwatinta, miedzioryt), litografię, drzeworyt i linoryt. Do jego twórczości należy również drobna grafika okolicznościowa oraz kilkadziesiąt ekslibrisów, które zaprezentował w Muzeum Narodowym w Poznaniu w 1958. Twórczość Czesława Borowczyka, tego znakomitego grafika, rysownika i ilustratora obejmuje także projekty znaczków pocztowych, chociaż jest mniej znanym w tej dziedzinie twórczości.