Wanda Paklikowska-Winnicka -malarka, kostiumolog.

W 1934 ukończyła Państwową Szkołę Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie na wydziale Tekstylnym i do chwili wybuchu II-giej wojny uczyła w szkołach zawodowych rysunku i kostiumologii. Wojnę wraz z mężem artystą malarzem Aleksandrem Winnickim-Radziewiczem spędziła we Lwowie, od wiosny 1945 zamieszkała w Warszawie

gdzie podjęła pracę na ASP jako asystentka prof. Tomorowicza, uzyskując równocześnie dyplom tej uczelni w 1947.

Od tego czasu datuje się jej przyjaźń z wieloma młodymi wówczas artystami m.in. z Janem Lebensteinem oraz Arturem Nacht-Samborskim, w pracowni którego została następnie starszą asystentką. Od 1980 prowadziła samodzielnie pracownię malarstwa. Przechodząc wszystkie szczeble kariery dydaktycznej tytuł profesora zwyczajnego ASP w Warszawie otrzymała w roku 1989. Odbyła wiele zagranicznych podróży artystycznych, w Paryżu związała się z Galerie Lambert, w latach 60-tych XX w. corocznie prezentując tam swoje prace. Wystawy indywidualne miała w warszawskiej Zachęcie (1959, 1969, 1980), w Galerii Sztuki Współczesnej Zapiecek (1972) i pośmiertnie w Muzeum Akademii Sztuk Pięknych (2007), brała również udział w wielu wystawach zbiorowych w kraju i zagranicą.

Jej malarstwo nawiązuje do tradycji polskiego koloryzmu, który wzbogacała efektami fakturalnymi i formalnymi. Na przełomie lat 40. i 50. XX wieku malowała głównie martwe natury, pejzaże i portrety utrzymane w szeroko rozumianej konwencji realistycznej z charakterystyczną deformacją, którą porzuciła ok. 1956 na rzecz abstrakcyjnych kompozycji o mięsistej materii tworząc cykle malarskie m.in. Biologiczny, Figuralny, w Kosmosie.

Obrazy i gwasze artystki znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Muzeów Okręgowych w Toruniu i Bydgoszczy a także w Muzeum Sztuki Współczesnej w Belgradzie, Sarajewie i Skopje oraz kolekcjach prywatnych.