malarz, rysownik, pedagog. Edukację artystyczną rozpoczął w latach 1844-1850 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Aleksandra Kokulara, Rafała Hadziewicza, Ksawerego Kaniewskiego, Jan Feliksa Piwarskiego i Marcina Zaleskiego. Później przez kilka lat sam nauczał rysunku w Wyższej Szkole Realnej w Kaliszu. W 1856-1857 studiował – wraz z Wojciechem Gersonem – w paryskiej pracowni Leona Cogneta. W Paryżu zaprzyjaźnił się z Cyprianem Kamilem Norwidem; rysował jego portret, a poeta poświęcił malarzowi kilka wierszy. W latach 1858-1860 uzupełniał studia w Akademii św. Łukasza w Rzymie. Po powrocie do kraju mieszkał w Warszawie, skąd wyjeżdżał w liczne podróże, m.in. do Wilna, Żytomierza, Kijowa. W latach 1864-1865 był Paryża, a w 1866 zamieszkał w Poznaniu. Stamtąd znów dwukrotnie jeździł do Paryża (1868-1870, 1870-1872). Po krótkim pobycie w Monachium (1873) osiedlił się na stałe w Warszawie, gdzie od 1878 prowadził kursy rysunku i malarstwa dla kobiet. Maleszewski malował i rysował przede wszystkim – wysoko oceniane i popularyzowane poprzez odbitki litograficzne – portrety; m.in. Artura Grottgera, Stanisława Moniuszki, Teofila Lenartowicza, śpiewaczki Adeliny Patti, Wincentego Pola, Seweryna Goszczyńskiego, Zygmunta Krasińskiego, Henryka Rodakowskiego, Jadwigi Łuszczewskiej-Deotymy. Ponadto tworzył idealizowane wizerunki pięknych kobiet, portretowe studia tzw. „typów”, sceny rodzajowe, pejzaże, obrazy religijne oraz kompozycje oparte na motywach literackich (Telimena, Konrad Wallenrod). W latach 1855-1897 brał udział w licznych wystawach – w Krakowie, Warszawie i we Lwowie. Pośmiertną wystawę jego prac urządzono w 1898 w Salonie Artystycznym w Warszawie. Obrazy i rysunki artysty znajdują się w zbiorach Muzeów Narodowych w Krakowie, Poznaniu, Warszawie, w Galerii Obrazów we Lwowie, a także w kolekcjach prywatnych.