Aleksander Gąssowski, był synem polskiego oficera, emigranta z 1831 roku, stryjecznym bratem malarza Artura Leona Gąssowskiego (z którym bywa często mylony). Kształcił się w Paryżu w Szkole Narodowej Polskiej (zwanej szkołą batiniolską lub szkołą Batiniol), gdzie uczył się malarstwa pod kierunkiem Françoisa G. L. Tabara. Artysta malował przede wszystkim portrety i martwe natury, a w okresie późniejszym także pejzaże. Swoje prace pokazywał na wystawach w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Besançon w 1858 oraz w latach 1870 – 1893. Dwukrotnie – w 1868 i 1869 - wziął też udział w Salonie paryskim, a w 1881 martwe natury wystawił w Épinal.