Konstanty Wróblewski naukę rysunku i malarstwa rozpoczął w Odessie. Od 1890 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, od 1994 w pracowni Archipa Kuindżiego. W roku 1897 otrzymał tytuł artysty, w 1898 odbył podróż po Europie odwiedzając Berlin, Drezno, Kolonię, Paryż, Wiedeń. Od 1898 stale uczestniczył w wystawach wiosennych urządzanych w Akademii petersburskiej. W latach 1898-1924 nauczał w szkołach Moskwy i Petersburga. W roku 1924 na stałe zamieszkał w Warszawie, gdzie regularnie wystawiał swe obrazy w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych i miał kilka pokazów indywidualnych. Brał udział w Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu (1929). Należał do grupy „Pro Arte”. Był pejzażystą - malował widoki górskie z Karpat i Tatr, z Bieszczad, Podola i Polesia. Jego obrazy cechuje żywa kolorystyka i zamiłowanie do efektów luministycznych. Wiele obrazów artysty, zwłaszcza z wcześniejszego okresu znajduje się w zbiorach rosyjskich.