Tibor Csorba (Szepesváralja 15 III 1906 -  Warszawa 5 IX 1985) – węgierski językoznawca, malarz, tłumacz, propagator polskiej literatury i badacz związków węgiersko-polskich w literaturze. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Budapeszcie w 1929 i Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu w Budapeszcie. W latach 20. związany był z Polską: w 1938 ukończył Państwowy Instytut Robót Ręcznych w Warszawie.

Od 1955 mieszkał w Polsce na stałe. W latach 1945-49 pracował w Warszawie i Krakowie jako lektor języka węgierskiego. Był również wykładowcą literatury węgierskiej i kierownikiem Instytutu Węgierskiego w Krakowie. Opracował słownik i podręcznik do nauki polskiego dla Węgrów. Zajmował się twórczością m.in. Jana Kochanowskiego, Cypriana Kamila Norwida, Leopolda Staffa, Jana Kasprowicza, Henryka Sienkiewicza. Pisał również o Adamie Czahrowskim, Juliuszu Słowackim, Norwidzie.

Jako malarz wykorzystywał technikę akwareli, malował przede wszystkim pejzaże, w tym o tematyce tatrzańskiej. Od 1949 często wystawiał swe prace w Polsce i za granicą. W 1981 Ministerstwo Kultury i Sztuki, Związek Polskich Artystów Plastyków i Centralne Biuro Wystaw Artystycznych zorganizowały wystawę prac Csorby w warszawskiej "Zachęcie". W latach 1959-69 wydał kilka tek pejzaży z własnym tekstem, m.in. „Szlakiem Lenina w Polsce”.