Andrzej Jerzy hr. Mniszech (Wiśniowiec na Wołyniu 1823 - Paryż 1905) - malarz i kolekcjoner, syn Karola Filipa hr. Mniszcha i Eleonory z hr. Cetnerów, brat Jerzego, malarza amatora. Młodość spędził w Wiśniowcu i Paryżu. W 1846 odziedziczył Wiśniowiec i - wspólnie z bratem - część zgromadzonych tam zbiorów. W 1854 sprzedał majątek i wyemigrował do Paryża, wywożąc przypadłe mu dzieła sztuki. Przyjął obywatelstwo francuskie. Obracał się w kręgach arystokracji, miał własny pałac przy Rue Daru 16 i - specjalnie wybudowaną - pracownię malarską. Malować uczył się już w Wiśniowcu, gdzie wraz z bratem Jerzym miał nauczyciela rysunków. Obu braciom przypisuje się autorstwo - rozproszonego dziś - zbioru portretów osobistości galicyjskich. W Paryżu uczył się malarstwa u Leona Cognieta i Jeana Gigoux. Był głównie portrecistą - realistą; jego prace cechuje znakomita technika, świetna charakterystyka modela oraz inspiracje czerpane z dawnego malarstwa holenderskiego i flamandzkiego. Obracając się głównie w kręgu arystokracji, namalował portrety wielu osobistości, stąd jego twórczość ma także niebagatelną wartość ikonograficzną. Często posługiwał się formą tryptyku, w którym skrzydła boczne „uzupełniały“ niejako przesłanie i treść sceny środkowej (Złotnik z XVII w., Portret barona de Brisse sławnego smakosza). Sięgał także po motywy japońskie (Tryptyk japoński). Był znanym kolekcjonerem - gromadził zwłaszcza obrazy malarzy flamandzkich, holenderskich, włoskich, wyroby rzemiosła artystycznego i sztuki japońskiej. Jego bogata kolekcja, częściowo przekazana synowi, została rozprzedana na paryskich aukcjach w 1902 i 1910 roku. Obrazy artysty są rozproszone, ich „prywatny“ charakter sprawia, że w większości pozostały w rodzinnych zbiorach portretowanych osób. Stosunkowo niewielka ich liczba znajduje się też w polskich muzeach, m.in. w Muzeach Narodowych w Krakowie, Warszawie, Poznaniu.