Władysław Roguski studia artystyczne rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Jana Kauzika i Miłosza Kotarbińskiego, a w latach 1912-1914 kształcił się jeszcze w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych u Józefa Pankiewicza i Józefa Mehoffera. Był współzałożycielem grupy Formistów i w latach 1919-1922 brał udział w jej wystawach. Należał także do poznańskiej grupy Świt (1921-1926) oraz do Grupy Artystów Wielkopolskich Plastyka (od 1926). Od 1922 należał też do Stowarzyszenia Artystów Rytm. Wiele wystawiał, m.in w warszaw-skich Salonach Instytutu Propagandy Sztuki i TZPP, a także w Poznaniu, gdzie miał kilka wystaw indywidualnych. Brał udział w pokazach sztuki polskiej za granicą - w Wenecji, Paryżu, Rzymie, Brukseli, Padwie. Malował portrety, sceny rodzajowe i obrazy religijne, czerpiąc inspiracje zarówno ze sztuki włoskiego quattrocenta jak i z podhalańskich malowideł na szkle. Jego obrazy odznaczają się dekoracyjnością, swoistą stylistyką i wdziękiem. Artysta chętnie posługiwał się techniką akwareli i tempery. Zajmował się grafiką (teka Legiony Polskie 1914-1917) i sztuką użytkową, zwłaszcza projektowaniem kilimów (Zwiastowanie; 1029).