Jerzy Jarnuszkiewicz (1919-2005) Urodzony w Kaliszu, studiował w latach 1936-38 w Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie, następnie do 1939 roku w Warszawskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa. Po wojnie kontynuował studia w ASP w Warszawie, gdzie po uzyskaniu dyplomu w pracowni Franciszka Strynkiewicza w 1950 roku, prowadził Pracownię Kompozycji Brył i Płaszczyzn przy Wydziale Rzeźby. Od 1952 roku kierował Pracownią Rzeźby. Od 1968 był profesorem Akademii. Początek twórczości artysty przypada na czas okupacji i obejmuje małe formy, portrety w gipsie i studia natury. W końcu lat 50. Jarnuszkiewicz zaczął zajmować się zagadnieniami przestrzeni i otoczenia. W początku lat 60. znikaz jego twórczości motyw figuralny. Powstają wówczas geometryczne konstrukcje z blachy i prętów. Tworzył konstrukcje skupione na mnożeniu przestrzeni, wyraźnym rytmie elementów i dynamicznej kompozycji. W końcu lat 60. Jarnuszkiewicz powrócił do przedstawień figuralnych, sięgając po tematy o wydźwięku metafizycznym i duchowym. Tworzy pomniki, był też popularnym medalierem, autorem monet oraz grafikiem. 

Jeszcze jako student zaprojektował rzeźbę "Dziecko - bohater", która została wykorzystana w 1983 jako model pomnika Małego Powstańca. Pomnik odsłonięto uroczyście 1 października 1983 w trakcie obchodów 15-lecia nadania Chorągwi Warszawskiej ZHP imienia Bohaterów Warszawy. Figurę chłopca w za dużym hełmie, z przewieszonym przez ramię pistoletem maszynowym i w wielkich saperkach, ustawiono przy zewnętrznym murze obronnym na Podwalu

Artysta uczestniczył w kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą.