Andrzej Pronaszko (Derebczyn k. Jampola 1888 – Warszawa 1961) – malarz, grafik, wybitny scenograf; młodszy brat malarza Zbigniewa Pronaszki. W 1906 roku uczęszczał do Szkoły Przemysłowej w Krakowie. W latach 1909-1910 studiował w krakowskiej ASP u L.Wyczółkowskiego i S.Dębickiego. Naukę kontynuował w Monachium i Paryżu. W latach 1911-1913 współorganizował w Krakowie wystawy Niezależnych. Podczas I wojny światowej wraz z bratem przebywał w Zakopanem, gdzie, m.in. zajmował się projektowaniem scenografii. W 1917 był jednym z założycieli grupy Ekspresjonistów Polskich (od 1919 Formistów), z która następnie wystawiał. Od 1927 należał do grupy Praesens. Jego twórczość malarska była bardzo różnorodna, przechodząca od impresjonizmu i modernizmu do kubizmu, syntetyzmu czy konstruktywizmu. Artysta brał udział w licznych wystawach pokazując swoje obrazy tak w kraju jak i za granicą. W roku 1937 odznaczony został srebrnym medalem na międzynarodowej wystawie Sztuka i Technika w Paryżu. Jako scenograf współpracował z teatrami w Warszawie, Łodzi, Krakowie i Wilnie. Współpracował z największymi reżyserami swoich czasów (L. Schiller, W. Horzyca). W 1957 był profesorem w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Jego scenografia charakteryzowała się oszczędną formą i architektoniczną konstrukcją dekoracji. W 1955 otrzymał nagrodę państwową I stopnia.