-
-
odwrocie obrazu
Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
papier czerwonawo-brązowy
wymiary w świetle ramy
sygn. p.d.: Witkacy 1919 [?] | T.C. [w kółku]
Na odwrocie nalepka monograficznej wystawy S. I. Witkiewicza w Muzeum Narodowym w Warszawie (XII 1989 - II 1990).
Portretowana, Kazimiera Żuławska (1883-1971) de domo Hanicka - romanistka, tłumaczka, taterniczka i alpinistka - była żoną pisarza i poety Jerzego Żuławskiego (1873-1915). Wraz z mężem odbyła szereg wypraw wysokogórskich w Alpach i Tatrach. Ich trzej synowie - Marek (późniejszy malarz), Juliusz (pisarz), Wawrzyniec (kompozytor) - również byli taternikami i alpinistami. W 1910 Żuławscy zamieszkali w Zakopanem, w willi „Łada“ (uprzednio „Pepita“) przy ul. Chałubińskiego. Ich dom - także po śmierci Jerzego (1915) - był ważnym ośrodkiem spotkań zakopiańskiej bohemy. Stanisław Ignacy Witkiewicz urządzał tu swe głośne „orgie“, spotkania przy alkoholu i muzyce, podczas których tańczono, śpiewano, dyskutowano i bawiono się w teatr. Bywali tu, m.in. Jan Kasprowicz, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Leopold Staff, Władysław Orkan, Tymon Niesiołowski czy August Zamoyski. Równocześnie - od 1918 - Żuławska prowadziła w „Ładzie“ pensjonat, będący (obok tłumaczeń) głównym źródłem utrzymania rodziny. W roku 1921 przeniosła się wraz z dziećmi do Torunia, otwierając podobny pensjonat „Zofiówkę“, gdzie odwiedzali ją zakopiańscy...
Stanisław Ignacy Witkiewicz:
Stanisław Ignacy Witkiewicz (Warszawa 1885 - Jeziory na Wołyniu 1939) uczył się w domu pod kierunkiem ojca, Stanisława Witkiewicza. W 1903 zdał maturę we Lwowie. W 1904 zaczął podróżować, m.in. do Wiednia, Włoch, Monachium, Paryża, Londynu. W latach 1904-1910 odbywał studia w ASP w Krakowie u prof. Józefa Mehoffera, przerywane okresami nauki u Władysława Ślewińskiego. W 1914 wyjechał z ekspedycją Bronisława Malinowskiego do Australii, stamtąd zaś wprost do Petersburga, gdzie po wybuchu I wojny światowej zaciągnął się do wojska rosyjskiego. W Rosji był świadkiem rewolucji bolszewickiej.
Po powrocie do kraju w 1918 został członkiem grupy „Formiści", z którą wystawiał w latach 1918-1922. W malarstwie tego okresu był najbliższy wcielenia w życie własnej teorii Czystej Formy, sformułowanej w czasie wojny (stosowała się ona również do dramatu). Obok Leona Chwistka był głównym teoretykiem ugrupowania. Po 1924 działał jako jednoosobowa „Firma Portretowa S. I. Witkiewicz’’ wykonująca portrety na zamówienie. Jednocześnie kontynuował twórczość literacką (dramaty, powieści) i filozoficzną, przede wszystkim zaś uprawiał spajającą wszystkie formy jego aktywności, docenioną dopiero u schyłku XX wieku „sztukę życia’’. Popełnił samobójstwo na początku II wojny światowej, nazajutrz po agresji sowieckiej na Polskę.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2017-03-26 | 85 | 35 000 zł | 110 000 zł | N/A PLN USD |
