Józef Robakowski studiował na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, a następnie w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi, którą ukończył w 1970 i w której następnie wykładał. Jeszcze w czasie studiów w Toruniu związał się z awangardowym ruchem artystycznym, stając się współzałożycielem m. in. grupy fotograficznej "Zero-61". Ok. 1970 był jednym z inicjatorów "Warsztatu Formy Filmowej", pierwotnie działającego w ramach Koła Naukowego studentów PWSFTViT. Ugrupowanie to, czynne do 1977, stało się jedną z najważniejszych grup artystycznych lat 70., reprezentujących neoawangardowy etos w polskiej sztuce. Działania Warsztatu poświęcone były głównie analizie języka mediów (fotografii, filmu, video). Nie mniej ważnym wątkiem w dokonaniach grupy były akcje efemeryczne i spontaniczne wystąpienia członków. Nadawały one rumieńców życia "zimnym" z natury rzeczy, skrystalizowanym w określoną formę filmom. Józef Robakowski miał niepośledni udział w tej stronie działalności grupy. Jego indywidualna twórczość obejmowała zrazu cykle: fotografii abstrakcyjnych (1959-61), "Fotografii metaforycznych" (1961-68) i "Przedmiotów fotograficznych" (1969-1972). Filmy eksperymentalne, powstałe w ramach "Warsztatu Formy Filmowej", to m. in.: "Tekst" I i II, 1971, "Zapis", 1972, "Ćwiczenie", 1972, "Idę", 1973, "Mój film", 1974, "Przestrzeń zakłócona", 1976, "Ćwiczenie na dwie ręce", 1976. Na plan pierwszy wysuwały się w nich problemy notacji procesu, a także relacji między fizycznymi doznaniami i ograniczeniami artysty prowadzącego kamerę a uzyskanym jej okiem obrazem. Te problemy z czasem ustąpiły miejsca widzeniu "socjograficznemu" (film "Z okna", 1982, video "Z mojego okna", 1987-1991). Od 1975 po lata 90. powstawał cykl prac w różnych technikach pt. "Kąty energetyczne", w którym artysta osiągnął syntezę swych zainteresowań formalnych z wrażliwością społeczną. Zaangażowanie Robakowskiego jako animatora niezależnego życia artystycznego w latach 80. przybierało różne formy, od organizowania wystaw i przeglądów ("Nieme Kino" I-III, 1983-1987, "Lochy Manhattanu", Łódź 1989) po publikacje ("PST! czyli sygnia nowej sztuki", Warszawa 1989). Od 1978 do dziś prowadzi prywatną "Galerię Wymiany". Innym ważnym wątkiem działalności artysty jest film o sztuce (m. in. "Kompozycje przestrzenne Katarzyny Kobro", 1971, "Żywa galeria", 1975, "Witkacy", 1981, "Konstrukcja w procesie", 1982). Artysta uczestniczył w wielkiej liczbie wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Jest członkiem Międzynarodowego Stowarzyszenia Artystów "Künstlergremium".