Marek Dzienkiewicz (Warszawa 11 VIII 1951, mieszka w Warszawie) studiował w latach 1969-1974 na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, uzyskując dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Tadeusza Dominika. Od 1971 dodatkowo studiował w pracowni Klasycznych Technik Tkackich, kierowanej wówczas przez prof. Mieczysława Szymańskiego; później wykonał tam aneks do dyplomu pod kierunkiem prof. Zbigniewa Gostomskiego. W 1975 został asystentem w tej pracowni, w 1989 objął jej prowadzenie, od 1991 jako adiunkt II st. (d. docent). Obecnie prowadzi pracownię malarstwa i rysunku na Wydziale Grafiki. Jest prezesem Oddziału Warszawskiego ZPAP. Od połowy lat 70. obok klasycznych płaskich tkanin tworzył modularne przestrzenne obiekty z różnych materiałów, jak sklejka i korek. Prace oparte na module trójkąta równobocznego w intencji artysty nawiązywały do instrumentów muzycznych, miały też wiele wspólnego ze sztuką użytkową, jak meble, zabawki itp., choć oczywiście nie pełniły funkcji utylitarnych. W latach 1982-1984 powstała seria quasi-malarskich kompozycji z płótna, taśmy i krosien malarskich, w 1985 artysta zaczął serię przestrzennych obiektów z klepki podłogowej, a od 1987 tworzy reliefy z korka. W latach 90. wykonuje obiekty z pasów parcianych i rzeźby z tekturowych rurek nawiązujące do realnych kształtów łodzi, pojazdów itp. Ostatnio artysta zwrócił się ku malarstwu, tworząc głównie kompozycje pejzażowe, malowane na gładkich stronach płyt pilśniowych, częstokroć z użyciem naturalnej ich barwy.