Hiacynt Alchimowicz (Dziembrów, Białoruś 1841 - Francja 1897) był bratem malarza Kazimierza Alchimowicza. Gimnazjum i szkołę mierniczą ukończył w Wilnie. Wziął udział w powstaniu styczniowym, poczym w roku 1864 emigrował do Francji i osiadł w Perpignan. Pracował jako rysownik techniczny przy towarzystwie budowy kolei w Arcachon, Amélie-les-Bains i Perpignan.
W 1872 rozpoczął studia malarskie w Perpignan, a później w Paryżu, gdzie przyjaźnił się z Michałem Elwiro Andriollim.
Korzystał także ze wskazówek brata Kazimierza, przebywającego we Francji w latach 1876-1878. W 1876 został profesorem rysunku w liceum w Perpignan, później uczył też w tamtejszym liceum żeńskim i w szkole politechnicznej. Za działalność pedagogiczną otrzymał w 1892 tytuł „oficier d’Académie“.
Wiadomo, że w 1897 mieszkał jeszcze w Perpignan.
Malował głównie akwarelą, tworząc pejzaże, portrety, sceny rodzajowe. Wystawiał głównie we Francji, m.in. w 1864 w Tuluzie, w 1879 i 1893 w Castres, w 1880 w Montpellier, w 1888 w Nîmes, w 1893 w Narbonne. Wystawiał także w kraju, m.in. w 1904 w TZSP w Warszawie.