Utagawa Ando Hiroshige (Edo 1797 - Edo 1858), uważany za jednego z największych – obok Hokusai - mistrzów japońskiego drzeworytu. Szczególnie znany jest ze scen pejzażowych, deszczowych lub zimowych, dzięki którym zasłynął jako "artysta deszczu, śniegu i mgły".

Urodził się (jako Ando Tokutaro) w Edo (dawna nazwa Tokio). Początkowo przygotowywany do zawodu strażaka (miał iść w ślady ojca), po śmierci rodziców w 1809 trafił do sierocińca, gdzie zainteresował się sztuką.

Na początku lat trzydziestych zaczął odkrywać siebie jako artystę i zmienił swój podpis na Ichiyusai (czasem Ichiryusai). Jego pierwsza seria krajobrazów z latach 1829 i 1830 zatytułowana Osiem słynnych widoków Omi pokazała jego geniusz. Kolejna seria Pięćdziesiąt trzy stacje Tokaido powszechnie uznawana jest za jedną z największych, jeśli chodzi o japoński krajobraz. Do najsłynniejszych należy seria Sto znanych miejsc w Edo.

Twórczość Hiroshige stała się inspiracją dla Vincenta van Gogha, Jamesa McNeilla Whistlera, Paula Cézanne'a, Henri de Toulouse-Lautreca, Paula Gauguina i innych twórców impresjonizmu.

Kolekcjonerem jego drzeworytów był, m.in. Feliks Jasieński - zebrał ich około 2000. Wiele z nich jest prezentowanych w krakowskim muzeum „Manggha”.