Karol Frycz (Cieszkowy na Kielecczyźnie 1877 - Kraków 1963) – artysta wszechstronny – malarz, grafik, rysownik, projektant plakatów, przedmiotów sztuki użytkowej, autor polichromii i artysta teatru; jeden z najwybitniejszych twórców nowoczesnej polskiej scenografii, także reżyser i dyrektor teatrów. Początkowo – w latach 1896-1898 – studiował architekturę na Politechnice w Monachium, a następnie kształcił się w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Stanisława Wyspiańskiego, Józefa Mehoffera i Leona Wyczółkowskiego. Studia ukończył ze złotym medalem w roku 1902. Równocześnie uczęszczał także na wydział historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1902-1904 kontynuował naukę w Kunstgewerbeschule w Wiedniu, a później – 1904/1905 - jeszcze w Académie Julian w Paryżu i w szkole Williama Morrisa w Londynie. 

Działalność scenograficzną rozpoczął w Krakowie – od 1905 współpracował z kabaretem Zielony Balonik, a od 1906 z Teatrem Miejskim. W latach 1908-1912 zaprojektował szereg  dekoracji wnętrz i polichromie w krakowskich kościołach, pałacach, domach czy kawiarniach (Jama Michalikowa). Od 1913 był naczelnym scenografem Teatru Polskiego w Warszawie, Równocześnie dużo podróżował – w 1912 był w Afryce, w latach 1919-1921 przebywał na Dalekim Wschodzie - w Japonii (tu wykładał w wyższych uczelniach w Kioto, Tokio, Osaka) i na Syberii pełniąc funkcje radcy i attaché kulturalnego w polskich placówkach dyplomatycznych. W 1921 powrócił do kraju. W latach następnych współpracował z warszawskimi teatrami – Polskim, Małym i Narodowym, a od 1933 z Teatrem im. Słowackiego w Krakowie (dyrektor 1935-1939 i 1946). Od 1924 wykładał także w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (prof. nadzwyczajny od 1935, prof. zwyczajny od 1946; dziekan i twórca Wydziału Scenografii w 1950). W roku 1952 otrzymał nagrodę państwową, w 1957 tytuł honorowego dyrektora Teatru im. Słowackiego w Krakowie.