malarz – studia artystyczne rozpoczął w roku 1911 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, później kształcił się jeszcze w Monachium i zapewne w Paryżu. W okresie międzywojennym przebywał i tworzył w Lublinie, Kazimierzu Dolnym, w Warszawie i w Zakopanem. Wyjeżdżał też do Paryża, gdzie w 1928 wystawiał na Salonie Jesiennym (Salon d’Automne). W kraju, m.in. brał udział w wystawach w TZSP i ŻTKSP w Warszawie oraz w TPSP w Krakowie. Miał też wystawy indywidualne – w 1929 w ZPAP oraz w 1930 w Salonie Garlińskiego w Warszawie. Wojenne losy artysty nie są dokładniej znane – wiadomo jednak, że był wówczas w Związku Radzieckim, na Syberii. Do Polski wrócił na krótko w 1946, po czym wyjechał na stałe do Izraelu. Polskę odwiedził jeszcze w roku 1960, był wówczas w Warszawie, Lublinie i Kazimierzu. W 1960, skąd w 1960 przyjechał jeszcze na krótko do Polski. Artysta malował olejno i pastelami, rysował węglem i sangwiną. Tematem jego prac były przede wszystkim ekspresyjne pejzaże – wcześniejsze w jasnych, pastelowych barwach, późniejsze (od ok. 1929) w kolorach „ciężkich i mocnych” w których „atakował widza skrajnym realizmem tematu” (M. Sterling). Zachowało się stosunkowo niewiele przedwojennych prac artysty – wśród nich teka pasteli Stary Lublin (1930), pejzaże z Kazimierza i Zakopanego (zbiory MNW, muzeów w Lublinie i Kazimierzu Dolnym). Powojenna twórczość – w Polsce - właściwie nie jest znana.