Modest Sosenko (Porohy /do 1932 pow. bohorodczański, później stanisławowski 1875 – Lwów 1920) – malarz ukraiński; w roku 1896 szkołę realną ukończył w Stanisławowie. Następnie - do 1900 – kształcił się na wydziale rysunku i malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, w latach 1901-1902 – jako stypendysta lwowskiego metropolity, Andrzeja Szeptyckiego - w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Ottona Seitza. Kolejne lata – 1902-1905 - spędził w Paryżu, studiując w École Nationale des Beaux-Arts pod kierunkiem Léona Bonnata. Po powrocie do Lwowa podróżował jeszcze do Włoch (1908-13), Egiptu i Palestyny (1914), odbył także dłuższą podróż po Ukrainie (1914). Malował portrety (Autoportret, Portret metropolity Andrzja Szeptyckiego; 1915), sceny rodzajowe z Huculszczyzny (Chłopcy na płocie, 1912; Trembita, 1914; Taniec, 1915), pejzaże i widoki miejskie. Jego wielki talent dekoracyjny i kolorystyczny objawił się także w realizacjach wystroju i malowideł ściennych w Ukraińskim Tow. Muzycznym im. Łysenki we Lwowie (1915) oraz w licznych kościołach i cerkwiach (np. Podbereźce) w okolicach Lwowa. Wspólnie z Julianam Makarewiczem wykonał też ikonostas dla cerkwi w Złoczowie i w Stanisławowie. W swoich dekoracyjnych projektach łączył tradycje sztuki bizantyjskiej z modernizmem. Był autorem książki o ornamentach w rękopisach z XVI i XVII w. Pośmiertna wystawa dzieł artysty odbyła się we Lwowie i roku 1920.