Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
sygn. p.g. na odwrocie na płótnie: Lebenstein | figure axiale | 1960
powtórzone l.g.: figure axiale
– mało czytelna podłużna pieczątka francuska;
– nalepki na krośnie:
1. informacyjna z danymi obrazu;
2. CBWA z wystawy 1960, kat. 56
Obraz wystawiany i opisany:
– Jan Lebenstein, Galeria Zachęta, Warszawa, 22 IV - 22 V 1992, spis prac (wkładka do katalogu) poz. 56.
„Piszący o figurach osiowych krytycy przywołują archaiczne totemy, prehistoryczne cywilizacje, a nawet – jak Miłosz – transpozycje motywu Ukrzyżowania. W istocie bowiem stajemy twarzą w twarz z monumentalnymi postaciami, wyabstrahowanymi z neutralnego tła, trwającymi w ciszy i skupieniu. To strażnicy wielkiej tajemnicy, której źródła poszukać w mrocznych początkach cywilizacji. Warto zauważyć, że figury świecą w półmroku światłem własnym, emanującym z bogatej, gęstej materii malarskiej, z jakiej zostały stworzone. To światło właśnie nadaje im autonomię i podmiotowość. Lebenstein żądał od sztuki realnej materii, pikturalnego ciała.
Jedna rzecz – twierdził – która wydawała mi się zawsze ważna, to nie tylko sama koncepcja obrazu, ale też jego pikturalność, jego optyczna wymowa....
Jan Lebenstein:
Jan Lebenstein (Brześć Litewski 1930 - Kraków 1999) w latach 1948-1954 studiował malarstwo w ASP w Warszawie pod kierunkiem prof. Eugeniusza Eibischa i Artura Nachta-Samborskiego. W 1955 wziął udział w wystawie w warszawskim Arsenale. Zaprzyjaźniony w czasie studiów z Mironem Białoszewskim, swą pierwszą wystawę indywidualną pokazał w 1956 w Teatrze na Tarczyńskiej. W 1959 zdobył Grand Prix de la Ville de Paris na I Biennale Młodych w Paryżu i w tym roku przeniósł się na stałe do Paryża. Po seriach "figur kreślonych" (na papierze milimetrowym) i "figur hieratycznych" z lat 1955-1958 maluje cykl "figur osiowych" (1958-1962), które wystawia w Paryżu i USA. Równolegle w 1960 zaczyna rysowane "karnety", rodzaj dziennika, który w przyszłości dostarczy motywów wykorzystanych w obrazach. W latach 1964-1965 maluje "Bestiarium", cykl fakturowych, archaizowanych stworów przypominających prehistoryczne wykopaliska. Bezpośrednio po nich wprowadza do swych obrazów postaci ludzkie i fantastyczne, odgrywające sceny ni to mitologiczne, ni to ze snu, często przesycone erotyką. W 1970 projektuje witraże dla Centre du Dialogue w Paryżu. W W 1971 otrzymuje obywatelstwo francuskie 1974 powstają gwasze inspirowane Folwarkiem zwierzęcym George'a Orwella. W latach 1976-1989 tworzy wyłącznie w technice gwaszu i pastelu, podejmując tematykę mitologiczną i zaczerpniętą z Biblii: cykle ilustracji do Księgi Hioba (wyd. 1979) i do Apokalipsy (wyd. 1986) w nowych przekładach Czesława Miłosza. W 1989 powraca do malarstwa olejnego (cykl "Pergamon"). Artysta otrzymał m. in. nagrodę Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w 1976, Nagrodę Muzeum Archidiecezji Warszawskiej w 1985, Nagrodę im. Jana Cybisa w 1987.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2018-06-17 | 112 | 130 000 zł | 158 000 zł | N/A PLN USD EUR |
