Stanisław Straszkiewicz (Warszawa 1870/73 (?) - Warszawa 1925) – malarz pejzażysta; w latach 1901-1903 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych u Józefa Unierzyskiego a w 1903 u Józefa Mehoffera i Jana Stanisławskiego. Jego wczesna twórczość ukształtowała się w kręgu „szkoły Stanisławskiego”, z czasem malował w duchu i stylu późnych obrazów Józefa Chełmońskiego. Najczęściej były to nastrojowe pejzaże - jeziora czy szerokie krajobrazy stepowe i wiejskie - zasnute różowiejącą mgiełką i skąpane w łagodnym słońcu poranku lub zmierzchu. Swoje prace pokazywał na warszawskich wystawach w TZSP, w salonie A. Krywulta (1905), F. Rychlinga (1919), S. Jasielskiego (1920). Wystawiał też z ugrupowaniami „Odłam” (lata 1908-1910) i „Pro Arte” (od 1922).