Otto Strützel (Dessau 1855 – Monachium 1930) – artysta niemiecki; pejzażysta i animlista, grafik i ilustrator. Studia artystyczne rozpoczął w Akademii Sztuki w Lipsku w roku 1871. Następnie, po ukończeniu służby wojskowej, od 1879 roku kształcił się jeszcze pod kierunkiem Carla Irmera i Eugena Dückera w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie. Dużo podróżował odwiedzając Tyrol (1875), Mön (1878), góry Harzu (1879), czy Hesjęi (1880), gdzie związał się z kolonią malarzy w Willingshausen. W 1883 po raz pierwszy wziął udział w wystawie w monachijskim Glaspalast. Poznał wówczas znanego malarza-animalistę Heinricha von Zügel i pod jego wpływem zaczął do swych pejzaży wprowadzać sztafaż zwierzęcy. Od 1885 stale mieszkał w Monachium. W tymże roku ożenił się ze Szwedką, Marie Ahlström i odtąd wielokrotnie jeździł do Szwecji, odwiedzając m.in. wyspy Brännö (od 1885) i Gotlandię (1892). Na lato wyjeżdżał do Dachau, podróżował też do Nancy (1906, 1907) i nad Jezioro Bodeńskie (1906). W 1903 r. uzyskał obywatelstwo Bawarii, a w 1904 r. otrzymał tytuł profesora Akademii Monachijskiej. Obrazu artysty znajdują się w licznych muzeach niemieckich, m.in. w Chemnitz, Dessau, Lipsku, Monachium, Würzburgu. Część jego artystycznej spuścizny (61 obrazów) spłonęła w roku 1931 w pożarze Glaspalast w Monachium.

Bibliografia – katalog raisonné: Ludwig Horst, Der Muenchner Impressionist Otto Struetzel 1855-1930: Monographie Und Kritisches Verzeichnis Seiner Oelgemaelde, Oelstudien Und Oelskizzen, Muenchen: Hirmer Verlag 1990