Kazimierz Poczmański - w latach 1922-1931 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, był uczniem Tadeusza Pruszkowskiego. W 1936-1939 należał do Warszawskiego Towarzystwa Artystycznego. Wystawiać zaczął w latach trzydziestych, zyskując opinię znakomitego portrecisty. W 1937 na Salonie TZSP jego obraz wyróżniono brązowym medalem. Lata okupacji niemieckiej spędził w Warszawie; w powstaniu warszawskim utracił wszystkie obrazy zgromadzone w pracowni. Przeszedł przez obóz w Pruszkowie. Po wojnie przez krótki czas mieszkał w Gdyni, wkrótce jednak przeniósł się z powrotem do Warszawy i aktywnie włączył się w nurt życia artystycznego. Od 1956 był członkiem, a od 1964 prezesem Grupy „Zachęta”, uczestniczył w licznych wystawach w kraju i za granicą, jeździł na rozliczne plenery, m.in. do ulubionego Kazimierza czy też w góry. W 1960 miał w Warszawie wystawę indywidualną Był malarzem realistą. Tworzył portrety, pejzaże i – stonowane, odznaczające się subtelną kolorystyką – martwe natury. Więcej na stronie: www.calmont.republika.pl/