Stanisław Wałach uczył się w latach 1931-1932 w prywatnej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Alfreda Terleckiego, następnie w latach 1932-1935 w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego. W okresie 1935-1939, już pracując, uzupełniał naukę w Rzemieślniczej Szkole Zawodowej. Równolegle w 1938 podjął studia w ASP, kontynuowane podczas okupacji w powołanej w miejsce Akademii Kunstgewerbeschule (1941-1943). W 1945 podjął na nowo studia, które zakończył w 1947, otrzymując dyplom w pracowni prof. Jerzego Fedkowicza. Jego twórczość obejmuje malarstwo sztalugowe i ścienne. W latach 1948-1951 wykonywał polichromie kościelne na terenie Małopolski i Rzeszowszczyzny. Od 1953 związany ze środowiskiem kieleckim, aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym, wiele wystawiając i działając w grupie twórczej „W-57“. W tym czasie również wykonywał polichromie, m.in. w Domu Esterki w Radomiu (1956). W 1958 otrzymał Dyplom Honorowy Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. W następnym roku wrócił na stałe do Krakowa, podejmując tam żywą działalność artystyczną. Wiele wystawiał na pokazach zbiorowych, miał wiele wystaw indywidualnych. W połowie lat 60. podjął na nowo prace przy polichromii kościołów (we współpracy z Łukaszem Karwowskim). W 1973 wyjechał na blisko pół roku do Piennes we Francji. Zaprezentował tam swą wystawę indywidualną. W 1977 był w Chicago. Na Dorocznym Salonie Malarstwa Krakowskiego 1977 otrzymał medal Stanisława Wyspiańskiego.