Konrad Srzednicki (Wysokie Mazowieckie 1 XI 1894 – Kraków 8 IV 1993) studiował w prywatnej Szkole Malarstwa i Rysunku Konrada Krzyżanowskiego (1921-1924), następnie w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (1924-1930, dyplom 1936). W latach 1928-1939 pracował w Katedrze Grafiki Artystycznej macierzystej uczelni. W 1939 został powołany na profesora grafiki w ASP w Krakowie, gdzie – poza latami II wojny światowej – pracował do 1965. Pełnił w tej uczelni funkcje kierownika Katedry Grafiki (1945-1950), rektora (1951-1952), dziekana Wydziału Grafiki (1961-1964). Był członkiem Stowarzyszenia „Ryt” (1929-1939) i grupy „9 grafików” (1952-1960). W 1965 został członkiem honorowym Akademii Sztuk Pięknych we Florencji. Był też członkiem Komitetu Organizacyjnego Międzynarodowego Biennale Grafiki w Krakowie, w latach 1966-1970 jego sekretarzem generalnym. Zdobył liczne nagrody, m. in. na Międzynarodowej Wystawie „Sztuka i Technika”, Paryż 1937, na Światowej Wystawie Grafiki, Londyn 1962, na I Międzynarodowym Biennale Grafiki, Kraków 1966, złoty medal na III Międzynarodowym Salonie Sztuk Plastycznych, Victoria 1968 (Brazylia). Zajmował się malarstwem i grafiką warsztatową (litografia, techniki metalowe, rzadziej drzeworyt). Jego kompozycje, głównie w technikach metalowych, bazowały na doskonałym warsztacie. Artysta chętnie stosował duże formaty i kolor. Figuralne sceny rozgrywają się w odrealnionym świecie idylli, często nawiązują do mitów śródziemnomorskich i dziedzictwa kulturowego świata antycznego.