Maciej Nehring (Warszawa 1901 - Warszawa 1977) - malarz i grafik, wybitny akwarelista. Od 1920 roku uczył się w Miejskiej Szkole Rysunku w Warszawie, później studiował w Państwowych Szkołach Przemysłu Artystycznego w Bydgoszczy (1921-1923) i w Krakowie (1923-1924) oraz w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie (1924-1928). Był założycielem, a w latach 1935-1939 prezesem „Grupy Akwarelistów” a także członkiem Bloku Zawodowych Artystów Plastyków. W latach 1933-39 był kierownikiem Pracowni Akwareli i Grafiki Użytkowej w ASP w Warszawie. Był przede wszystkim pejzażystą, ale malował także portrety, szczególnie portrety kobiece. W 1934 otrzymał drugą nagrodę na wystawie „Najpiękniejszy portret kobiecy” w warszawskiej Zachęcie. Tworzył całe cykle prac przedstawiających np. widoki Belwederu, Płocka, Rynku w Kazimierzu, motywy z Tunisu, Francji, Włoch i Chorwacji. Malował też wiele pejzaży górskich, zwłaszcza tatrzańskich. Wystawiał wielokrotnie w warszawskim  Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych oraz w Krakowie, w 1929 brał udział w Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu. Uczestniczył też w wystawach zagranicznych - w Londynie, Sztokholmie, w Paryżu (1937), Nowym Jorku. W 1938 miał indywidualną wystawę w Amsterdamie, a w roku 1947 wystawy w Gdyni i Łodzi. Jego prace znajdują się m.in. w Muzeum Narodowym w Poznaniu, Muzeum im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie i we wrocławskim Ossolineum.