Jan Chwałczyk (Krosno 1924 - Wrocław 2018) - awangardowy malarz, rzeźbiarz, konceptualista, twórca przestrzennych instalacji, autor wystaw i publikacji mail-art'u. W 1951 roku ukończył PWSSP (dzisiaj ASP) we Wrocławiu. Pracę dyplomową z malarstwa obronił w pracowni E. Gepperta. Współorganizował grupę Poszukiwania Formy i Koloru (działającą w latach 1957—1961) oraz Grupę Wrocławską (lata 1962—1976).
Autor przestrzennych obiektów artystycznych i inicjator akcji, w tym wielu o zasięgu międzynarodowym, takich jak: International Artist Cooperation (1967—1969), W obronie sfery psychicznej (1972—1973), Kontrapunkt (1972—1974). W latach 1972—1977 prowadził we Wrocławiu Galerię Sztuki Informacji Kreatywnej promującą w sposób szczególny mail art. Twórca prezentował swoje prace na wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju oraz za granicą, m.in. na Biennale w São Paulo (1981). Artysta brał udział w większości wystaw istotnych dla rozwoju nurtu konceptualizmu w Polsce, w sympozjach — m.in. w międzynarodowych plenerach koszalińskich Osieki (1964—1978), zielonogórskich sympozjach Złote Grono (1963—1975), Międzynarodowym Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965), Międzynarodowym Sympozjum Plastyków i Naukowców w Puławach (1966), katowickich Spotkaniach Twórców i Teoretyków Sztuki (1969), a także stanowiącym rodzaj podsumowania całego protokonceptualnego okresu w sztuce — Sympozjum Plastyczne Wrocław '70. Tutaj nadzorował realizację świetlnego projektu Henryka Stażewskiego Kompozycja pionowa nieograniczona. Artysta zaliczany jest do czołowych przedstawicieli polskiej neoawangardy.