IInformacje o dziele:
sygn. p.d.: Tadé Makowski
na odwrocie:
– autorska dedykacja czarną farbą: Kochanemu Koledze | M. Samlickiemu | z powinszowaniem | imienin 11. lis. 919 | T. Makowski
– napis ołówkiem: Prezent od Marcina | na Boże Narodzenie | 1940 roku
W załączeniu ekspertyzy prof. Władysławy Jaworskiej (Warszawa, 5 VI 1993) oraz Jadwigi Oczko-Kozłowskiej (Kraków, 14 IV 2013).
Marcin Samlicki (1878-1945), któremu Makowski zadedykował Polne kwiaty, był malarzem, kolegą artysty jeszcze z czasu krakowskich studiów. Później, gdy obaj znaleźli się w Paryżu, połączyła ich bliższa zażyłość. Spotykali się stale na poniedziałkowych zebraniach u Władysława Mickiewicza, a w 1918 wspólnie spędzili letnie wakacje w Esplay koło Le Puy w Owerni. W roku 1920 Samlicki namalował Portret Tadeusza Makowskiego przed sztalugami, był także autorem ciekawego wywiadu z przyjacielem, artykułu, w którym przytacza szereg uwag artysty o malarstwie, a między innymi: Unikam silnych barw, bo wrzeszczą – wolę przytłumione „piano“. Duszy mej odpowiadają anemiczne, biedne dzieci, zwiędłe kwiaty lub dyskretne w kolorze, wolę łagodne światło szarych dni, niż gwałtowne kontrasty słońca. Zerwałem raz na zawsze z impresjonizmem – chodzi mi o przedmiot,...
Tadeusz Makowski:
Tadeusz Makowski (Oświęcim 1882 - Paryż 1932) - malarz, grafik; w latach 1903-1908 studiował malarstwo u Józefa Mehoffera i Jana Stanisławskiego w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W czasie studiów podróżował do Wenecji, po ich ukończeniu wyjechał do Paryża i tam pozostał na stałe. W czasie I wojny światowej przebywał w Bretanii, przyjaźniąc się z Władysławem Ślewińskim. W 1916 wrócił do Paryża, skąd wyjeżdżał do Owernii, Holandii i Belgii. W początkach twórczości inspirował się malarstwem Pierra Puvis de Chavannes’a. W latach 1912-1915 w jego obrazach widoczna jest fascynacja kubizmem, a później także inspiracje dawnym malarstwem holenderskim i polską sztuką ludową. Z czasem artysta coraz bardziej upraszczał formę, dochodząc do stworzenia „własnego systemu znaków plastycznych“. Szczególnie często malował dzieci, w okresie późniejszym także starych ludzi, a zawsze chętnie kwiaty i pejzaże. Wiele wystawiał we Francji, natomiast w kraju nie był specjalnie znany. Jedyna większa wystawa jego prac odbyła się w roku 1936 w warszawskim Instytucie Propagandy Sztuki. Dziś jest uznany za jednego z najciekawszych malarzy polskich okresu dwudziestolecia międzywojennego. Jego twórczość, wnikliwie opracowana i omówiona w opracowaniach prof. W. Jaworskiej, prezentowana była w 1960 na wystawie monograficznej w Muzeum Narodowym w Warszawie, na wystawie w 1990/1991 prezentowanej w Bochum i Muzeum Narodowym w Warszawie i na ostatniej wystawie w Muzeum Śląskim w Katowicach i ponownie w Muzeum w Warszawie.
Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
---|---|---|---|---|
2019-06-16 | 47 | 50 000 zł | 60 000 zł | N/A PLN USD EUR |