Ewa Kuryluk (5 V 1946 Kraków, mieszka w Paryżu) studia artystyczne ukończyła w roku 1970 w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Należała do grona inicjatorów ruchu "O poprawę", skupiającego jej rówieśników, absolwentów Akademii. Była również współzałożycielką grupy "Śmietanka", której pierwsze wystąpienie miało miejsce w 1977 roku. Wystawiała wówczas razem z Andrzejem Bielawskim, Andrzejem Bieńkowskim i Łukaszem Korolkiewiczem. We wczesnych pracach plastycznych wykorzystywała tematy (motywy "z życia wzięte") i rozwiązania stylistyczne (płasko położony ostry kolor) charakterystyczne dla malarstwa nowej figuracji i hiperrealizmu. Od początku widoczną cechą jej twórczości był nieskrywany autobiografizm. Bohaterkom obrazów najchętniej nadawała rysy własnej twarzy; ich ciałom - kontury ciała własnego. W ten sposób podkreślała wagę osobistego wyznania w sztuce. W końcu lat 70. przestała uprawiać malarstwo sztalugowe i zaczęła rysować niezwykle precyzyjne, ostre obrysy wizerunków (najczęściej nagich postaci kobiecych i męskich) na kawałkach białej bawełny lub jedwabiu - luźnych, miękkich, dających się swobodnie kształtować w dowolnej przestrzeni galerii. Od wielu lat swoje liczne kompozycje na tkaninie malarka wzbogaca odręcznymi notatkami, nazywając je rysopisami - drawritings). Jest również znaną pisarką, autorką naukowych książek z zakresu historii sztuki i kultury oraz esejów i prac krytycznych.