Paweł Lasik studiował w pracowni prof. Artura Nachta-Samborskiego na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, uzyskując dyplom w 1967. Od 1968 pracuje w macierzystej uczelni jako pedagog, w 1998 otrzymał tytuł profesora. W latach 1974-1977 wystawiał z ugrupowaniem "O poprawę", współtworząc wraz ze skupionymi w niej rówieśnikami zjawisko tzw. Nowej Figuracji lat 70. Jego malarstwo odznacza się ludycznym, groteskowym, nieco bajkowym wyrazem. Zaludnia swe obrazy drobnymi, ruchliwymi figurkami, ujmowanymi czesto z lotu ptaka. Stosuje zazwyczaj jasną, stonowaną kolorystykę. Choć obrazy Lasika mają wiele wspólnego z potoczną rzeczywistością, a sposób traktowania postaci jest przerysowany, jeśli nie karykaturalny, to jednak ciepły ton i pełne humoru podejście malarza do przedstawianych scen sprawia, iż nie przybierają dramatycznej, egzystencjalnej czy krytycznej wymowy. Artysta był wielokrotnie nagradzany, otrzymał m. in. wyróżnienia w Konkursie im. Jana Spychalskiego w Poznaniu (1975, 1976 i 1978), I nagrodę w Konkursie "Bielska Jesień" w Bielsku -Białej (1978), Nagrodę "Talensa" (1988). Obok malarstwa zajmuje się rysunkiem i grafiką.