Kazimierz Mirecki dzieciństwo spędził w Genui, gdzie jego ojciec pracował jako dyrygent. W 1839 wraz z rodziną przeniósł się do Krakowa, gdzie w latach 1839-1852 uczył się rysunku i malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Wojciecha Kornelego Stattlera. W 1854 odbył podróż do Wenecji; w latach następnych dużo podróżował, a przed 1866 uzupełniał wykształcenie w Brukseli. W 1879 na stałe zamieszkał w Warszawie, po koniec życia przeniósł się do Krakowa. Malował obrazy historyczne, religijne, rodzajowe sceny z życia ludu, kompozycje oparte na motywach literackich zaczerpniętych z Pana Tadeusza, Trylogii czy poematów Słowackiego. Tworzył też pejzaże i widoki zabytkowych budowli będące odbiciem jego podróży. Jako rysownik współpracował z wieloma czasopismami. m.in. z „Kłosami”, „Tygodnikiem Ilustrowanym”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Wędrowcem”. W 1886 wydał Album pięknych warszawianek.