Józef Ryszkiewicz naukę malarstwa rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Cypriana Lachnickiego i Wojciecha Gersona (1871). W 1875 zdał egzamin do Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, gdzie przez dwa lata studiował w pracowni malarza-batalisty Bogdana Willewaldego. Następnie, w l. 1878-1882, kształcił się u Aleksandra Wagnera w Akademii w Monachium, korzystał też ze wskazówek Józefa Brandta. W 1882 wrócił do Warszawy, gdzie zamieszkał na stałe. Działał w Komitecie Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, wielokrotnie uczestnicząc w wystawach. Wystawiał też w Krakowie. W 1891 otrzymał wyróżnienie na Międzynarodowej Wystawie Sztuki w Berlinie, w 1894 srebrny medal na Powszechnej Wystawie Krajowej we Lwowie, w 1901 brązowy na Powszechnej Wystawie w Paryżu. Malował sceny batalistyczne, historyczne i rodzajowe z życia polskiej wsi. Wiele obrazów poświęcił tematyce powstania styczniowego. Był malarzem realistą.